Hikers gered

13 september 2016 - Santa-Lucia-di-Moriani, Frankrijk


De receptioniste van ons strandhuisje is tevens de poetsvrouw van dienst en ze is op z’n minst gezegd vlot van tong. Zo vertelde ze ons dat er een paar honderd meter hier vandaan een uitstekend restaurantje is waar ze zelf af en toe ook werkt. En ze had gelijk, een beetje landinwaarts, weg van de toeristen, hebben we gisterenavond echt lekker getafeld. Voor het dessert hebben we bedankt want er speelt een bandje op de dijk slechts 117 meter van onze slaapplaats verwijderd, dat mogen we niet missen. Authentieke Corsicaanse muziek met een Gin tonic in de hand, onzen Drékes zag dat het goed was.
Iets waar de Fransozen en Corsicanen geen kaas van gegeten hebben, is ontbijten. Een chocolade broodje, een croissantje met confituur en ne stevige koffie is alles wat moet dienen als font. Dan zelf maar naar de bakker en beenhouwer.
Onze hikers popelen van ongeduld om de streek onveilig te maken.Rugzak vullen met flesjes water en enkele sportkoeken, de bergschoenen aan en de T-shirt in de broek met de bretellen erover. Suzanneke pakt het iets eleganter aan, een lichte broek met een losse blouse en Corsicaanse pet. Hoppa, daar gaan ze. De gekozen wandeling geeft 5,8 km met 280 hoogtemeters aan. Als dat maar goed komt…
Mijn benen voelen vandaag niet fietsgezind aan. Misschien al maar goed want blijkbaar is de wandelroute niet zo goed aangegeven. Ik doe vandaag dienst als redder in nood, met verloren gelopen wandelaars van een bergwand gaan oppikken als doel. Een moderne moeder gebruikt WhatsApp op haar iPhone en daar kun je gelukkiglijk de locatie mee delen. Schitterende uitzichten en prachtige authentieke nederzettingen maakten er wederom een geslaagde excursie van. Een pas aangereden everzwijn, er ligt nog een plas bloed op de weg, getuigt van het wilde leven op dit eiland. De foto’s en video dienen als bewijsmateriaal.
We praten na over de escapades op de hippielocatie die onze hippie’s gisteren al ontdekte. Twee Pietra’s, het lokale biertje en een grote koffie, eigenlijk twee kleine straffe koffies in één beker maken de tongen los en zorgen voor een nabeschouwing van formaat over de 12 te voet afgelegde kilometers met 650 hoogtemeters. Grappig om zien en horen hoe de hoofdspelers al kibbelend hun relaas doen over het hoogtepunt van de dag.
Vannacht wordt de laatste nacht op deze betoverende plaats. De nieuwsgierigheid naar onze volgende bestemming borrelt op...
 

Foto’s