Rustige rust

Omdat gezellige mensen gezellige dingen doen, hebben we gisterenavond gezellig met z'n drieën gegeten van één grote schotel. Frit, rijst en verschillende vleesjes met saus hebben onze hongerige magen gevuld.
Ook de alcoholische dranken mochten natuurlijk niet ontbreken en dat maakte het allemaal nog gezelligerder. 
Vandaag brengen we een flitsbezoekje aan Makarska, een stadje met haven, strand, restaurantjes en winkeltjes. Een onverwacht mooie wandeling over een onverhard pad langs ruige kliffen zorgt voor de dagelijkse sportieve ontspanning. De nabije omgeving wordt hier trouwens omschreven als de Makarska Rivièra. Het beste van wat Dalmatië te bieden heeft. En dat ervaren we elke minuut!
Kort na de middag gaan Suzanneke en den Drékes terrasjes afschuimen, echt de toerist uithangen dus. Het strand in Baska Voda is ruim 3 km lang en onderweg is er blijkbaar een deel gereserveerd voor nudisten. Naar verluid hangen de mannenbuiken over uiterst kleine piemels en rijken de vrouwenborsten er tot aan de billen. Blij dat ik dat niet moeten meemaken heb. Zoals het echte toerist betaamt, voert een toeristentreintje onze strandjutters door de straten van onze badplaats met als eindhalte een ijscrème oase.
Ik opteer voor een namiddagje strand. 
Het is windstil en het zonnetje zorgt onder een wazig blauwe hemel voor een aangename 25 graden. De zee lijkt in slaap gevallen te zijn, geen enkel spoor van wat ook maar op een golf kan lijken. Een strandbedje met strandlaken zijn het meubilair waar ik deze namiddag geen meter van zal afwijken. Een liter bier, een sigaret of wat en het laatste boek van Aspe, wat mij betreft de perfecte ingrediënten om te relaxen. Een sterk WiFi signaal van het beachterras achter mij laat me toe om naar lievelust te internetten. Heerlijk ontspannen dut ik ff in en wordt met veel dorst weer wakker. Geen enkel probleem want een gin tonic zorgt voor de oplossing. Een drugsbaron die de wereld overschouwt vanuit zijn paleis kan niet tippen aan het machtige gevoel dat mij hier te beurt valt.
Als de laatste zeilboten de haven tegenover hotel Croatia binnenvaren, strijken we neder op het terras van restaurant Papagaj. Tegen de klok van 19.30 u is het hier balkdonker en ietsje later kan je een truitje best verdragen.  Een voorgerechtje met bijhorend aperitiefje behoren ondertussen tot de dagelijkse gewoonte. Het is haast onmogelijk om jezelf hier arm te eten, de plaatselijke valuta heet Kuna (kn), wij zeggen kortweg Knoeten. De wild enthousiaste kelner geeft een extra dimensie aan de overheerlijke Kroatische specialiteiten. De ambiance komt er echt in als een quintet gewapend met gitaar, basgitaar en trekorgel een tafeltje verderop en even later ook naast ons het beste van zichzelf komt geven. We verstaan geen jota van de tekst maar het ritme van hun melodieën laat ons mee genieten van de ziel van hun muziek.