Op stap in Pula

Klein mannen, daar kies je zelf voor. Je wilt er of je wilt er geen. Mijn keuze is duidelijk. Maar wat gedaan als er in de kamer naast je een huilebalk zijn keel elk uur van de nacht openzet en heel het hotel wakker houdt. Pfff, respect voor alle ouders met zo van die jankers in huis. Onze eerste nacht in Franrijk vond ik het gesnurk van mijn verwekkers al irritant genoeg en sindsdien hadden we elk onze eigen kamer.
Bij het ontbijt zitten er aan de tafel naast ons Belgen begot. Als je West-Vlamingen onder deze noemer mag plaatsen althans. Gestrande Belgen naar eigen zeggen want gisteren hebben ze de camper waar ze zo hard voor gespaard hadden in de prak gereden. Content dat ze waren om hun relaas in het Nederlands (West-Vlaams) te kunnen delen.
Pula is een gemoedelijk stadje en zelfs bij regenweer blijven de residenten verrassend vriendelijk en toegankelijk. De hotelier van Hotel del Corso doet zijn uiterste best om het zijn gasten tijdens het ontbijt naar de zin te maken.
Tegen de middag is alles opgedroogd en hebben de donkere wolken plaatsgemaakt voor hun witte broers. Het signaal voor de twee Kapelse eilandhikers om zich aan het gebruikelijke ritueel te onderwerpen van rugzak vullen en wandelschoenen aanhijsen. Een tochtje over paadjes in de duinen, langs de waterlijn het strand en rond één van de talrijke eeuwenoude uitkijktorens levert 10,5 km gewandel op, te verifiëren op Strava. Suzanneke zorgt voor goed fotowerk met de iPhone en den Drékes krijgt stilaan de kneepjes van het poseren onder de knie. 
Een toertje fietsen is in deze hoek van het eiland niet erg evident. Zeker niet als je een autistisch kantje hebt als mezelf en steevast een mooie cirkel wil afwerken. Bijgevolg, 136 km op de teller. Evenmin voor de hand liggend is om in de dun bezaaide dorpjes aan drinken te raken. Het is zondag dus kunnen de bidonnen enkel in een cafeetje worden bijgevuld. Iedere keer weer kijken de lamme, meestal rokende en nootjes etende, tooghangers een beetje vreemd op als er een in lycra pakje gehulde pinguïn hun territorium binnen gewaggeld komt.
Gans de dag stond er een felle wind en ook deze avond waait het harder dan anders. Voor de gelegenheid gaan we dan maar eens plaats nemen binnen in een restaurantje in plaats van op een terras te tafelen. Niet slecht, mooi ingerichte eetplaats en dito serveuse. Het geserveerde eten smaakt trouwens ook navenant. Voor de tweede dag op rij doet den Drékes zich tegoed aan een tiramisu als dessert. Suzanneke wil weten of deze anders is dan die van gisteren. Jep, totaal anders, die van gisteren was op een bord en deze in een kommetje. Typisch :D
Morgen staat een stadsbezoek aan Cagliari op het programma. Voor zij die deze maandag werken moeten, doe dat goed he! Wij gaan het ons alvast amuseren. Bedankt trouwens aan iedereen die al een reactie naliet. We kijken uit naar jullie hints en bemerkingen.
Hoogachtend, familie Mollen.