Trappen stappen

Indendraad, tijdens een grote ronde moet je af en toe een pauze inlassen. Een deftige nachtrust heeft gezorgd dat er deze morgen 3 frisse Mollen aan de ontbijttafel zaten. En de Roberto had zowaar heps en salami met echt brood voorzien. Toppie jongen. 
Het weer liet zich niet van z'n beste kant zien. Regen in de Sardiense bergen. De weer app had het bij het rechte eind. We gaan dan maar doen waar mollen goed in zijn. Grotte di Nettuno, de trekpleister van de regio mag deze voormiddag 3 onvervalste ondergrondse specialisten ontvangen.
Talloze bootjes bieden een 3 kwartier durende tocht aan om de ingang te bereiken. Helaas pindakaas is de zee te wild om uit te varen. Dan maar met de Kia de 24 km overbruggen over land. 655 trappen neerwaarts liggen op ons te wachten. Een makkie voor dit olijke trio. Eens beneden ondervinden we dat menig toerist de weg naar deze zonderlinge plaats heeft gevonden wat de wachttijd aan de ingang doet oplopen. We genieten ondertussen van de deining tegen de ruwe uitgesleten rotsen. 
Binnen in de grot valt Suzanneke haar mond letterlijk open. Foto's maken is verboden maar daar lapt iedereen deftig z'n laars aan. In grotten is het warm, toch zeker in dit exemplaar. Den Drékes denkt er het zijne van bij de schitterende stalagmieten en tieten. Hij zweet er een bretellenkruis van in zijn polo...
En dan, dan komen diezelfde 655 trappen opwaarts aan de beurt. Het zweet zeikt van de papa zijn hoofd en de mama sjoetert met een rode kop langzaam maar zeker naar boven. Enkele Russische knoeperds doen het op teensletten en nen Italiaanse Brocky op espadrils, slechte keuze. Eens de laatste trede genomen, voelt het als een overwinning en dat is het ook. Goed gedaan oudertjes!
Onderweg naar huis houden we halt bij een archeologische site of wat daar voor moet doorgaan om ons tegoed te doen aan wat vocht. Volgens onzen Dré hebben ze hier een paar jaar geleden wat stenen op elkaar gelegd om stomme knoeperds zoals ons te lokken. 
Alvorens terug te keren naar ons landgoed, doen we op z'n Hollands inkopen in een plaatselijke supermarkt. De lunch voor vandaag bestaat uit voorverpakte belegde boterhammen. Smaakt goed en vult perfect. 
Een hiker is geen hiker zonder hikeschoenen dus wordt er nog een geïmproviseerde wandeling op touw gezet die uiteindelijk na 8 km zou eindigen in Alghero city. 
Ik spring op mijn carbonnen paard en fiets over rustige, soms slecht geasfalteerde wegen langs authentiek Sardiense plaatsjes. 
's Avonds staat er nog een stevig windje onder een hemel van hoge wolken. Op de oude stadsmuren zijn we getuige van een romantische zonsondergang. Een idyllische stek op de stadswallen is vanavond het toneel voor het diner. Top of the bill is het nagerecht, de seadas, een plaatselijke zoete lekkernij.
Langs de boulevard aan de haven sluiten we de vrijdag af met een degustiefje en blikken tevreden terug op een sportieve laatste werkdag net voor het weekend...