Kanonnen en katapulten

Onze nieuwe gastheren zouden rond 8.30 u het ontbijt verzorgen. Dus als ik rond 8 opsta, heb ik ruim de tijd om me presentabel te maken moeder. Pats, om 8 u stipt klopt mijn biologische wekker in de vorm van ‘la mama’ op de deur, opstaan jongen, het ontbijt wordt zo geserveerd. :)
Wat scheelt er toch eigenlijk met die zuiderse mensen? Cake, toast, confituur en yoghurt aangevuld met fruitsap en koffie, daar moet je de dag mee starten en toekomen tot de middag of avond. Vandaar dat jullie zo lui zijn, een stevige pan spek met eieren zou daar verandering in kunnen brengen beste Sarden.
Een dik wolkendek verhindert voorlopig de zon om haar stralen te strooien over het landgoed van ‘Las Palmas’ in Alghero. De storm van gisteren heeft duidelijk z’n sporen nagelaten. Her en der staan plassen op het anders zichtbaar dorre landschap. De hellende weg van de straat naar de villa heeft dienst gedaan als pop-up rivier, een beetje wild verstrooid liggen keitjes en takjes die de regen in zijn race naar omlaag heeft meegesleurd.
Tegen de klok van 10 wint de zon het van de boze wolken. De vochtigheid zit nog duidelijk in de lucht, het is klammig en toch ook best wel warm.
Iets voor de middag arriveren we na een ritje van 10 minuten in het centrum van Alghero. Dit stadje lijkt op het eerste zicht een ware parel. Een riante jachthaven en eeuwenoude stadswallen springen onmiddellijk in het oog en wekken de nieuwsgierigheid. Mijn twee scheppers verkiezen om hun dag hier door te brengen en zijn vast beraden om alle geheimen van deze kuststad al kuierend bloot te leggen.
Alvorens aan deze dagtaak te beginnen, verslinden we eerst nog enkele cappuccino’s op een terrasje langs een pleintje. Nog even loop ik mee langs het toeristenbureau en dan met de plattegrond in de hand, verdwijnen onze eilandhoppers op onderzoek.
De Colnago is maar wat blij als hij na de rit van gisteren en een nacht in de koffer geslapen te hebben eindelijk weer het daglicht ziet. Aanvankelijk hebben de benen  er niet veel zin in maar naarmate de rit vordert neemt een luchtig gevoel de overhand. Een perfect geasfalteerd wegdek kronkelt langsheen de kustlijn. Slechts een enkele auto verstoort de stilte. Mijn op voorhand uitgestippelde rit, voert me iets later landinwaarts richting Villanova Monteleone. Patat zeg! 12 % krijg ik hier voor de wielen geschoven, dat was niet ingecalculeerd. Ik zie de weg naar boven slingeren en de geschatte steiltegraad voorspelt niet veel goeds. De stevige wind van zonet is plots verdwenen, de zon brandt op de macadam en het zweet loopt als een rivier over mijn lijf. Mannekes dit is een klepper van jewelste, niks voor de eerste beste castrollekletser. Een baby Sards reptiel komt me voorbij geritseld terwijl mijn benen ontploffen. Zoals  reclame irritant plots kan verschijnen temidden van een spannende film, overkomt me net het tegenovergestelde. Na die eene bepaalde haarspeldbocht maakt het afzien met de klap plaats voor euforie. Zijde witte wolken tegen een fel blauwe lucht. Speels kolkende golven op de zee in de verte. Stoere inheemse flora zo ver het ook reikt. Geen enkel gemotoriseerd voertuig te bespeuren. Deze climax geeft me vleugeltjes en herleidt mijn dipje tot niets. Nee, wees gerust, ik heb niks gepakt…
Later op de middag spreek ik af met den Drékes en Suzanneke. Ze hebben het over kanonnen, reuze katapulten, super smalle steegjes en het toeristentreintje dat hun door de oudstad voerde.
Zo was er voor elkeen weer wat te beleven vandaag. Een paar buien zorgen voor een uitgeregend terras maar ook dat kan de pret niet derven.
Eigenlijk zijn we best wel een beetje moe en daarom verkiezen we om vandaag eens vroeg onder de lakens te kruipen.